Δίχασε το κοινό πριν καν βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες. Τα 170.000 εισητήρια σε μόλις 10 ημέρες προβολών στην εποχή της πανδημίας, δείχνει ότι αν μη τι άλλο κίνησε την περιέργεια πολλών ανθρώπων, ακόμα αυτών που δεν συμφωνούσαν με την υπόθεση και το περιεχόμενό της. Κατά κύριο λόγο η δημιουργός Γελένα Πόποβιτς τα κατάφερε αρκετά καλά δημιουργώντας μία ωραία ατμόσφαιρα σε όλη τη διάρκεια. Αν η ταινία είχε ως γλώσσα της τα ελληνικά θα μιλούσαμε για κάτι τελείως διαφορετικό. Ήταν ξεκάθαρο στην πλειοψηφία των ηθοποιών ότι τα αγγλικά δεν ήταν και το δυνατό τους σημείο… Το σενάριο δίνει την εντύπωση ότι δεν είναι ολοκληρωμένο. Δεν βοηθάει τον θεατή να καταλάβει εύκολα την μετάβαση μέσα στον χρόνια. Επίσης το περιορισμένο λογικά μπάτζετ δεν άφηνε περιθώρια για ολοκληρωτικό μακιγιάζ του καστ. Ενώ λοιπόν ο Άγιος Νεκτάριος με τα χρόνια γερνούσε, όλοι οι άλλοι γύρω του παρέμεναν νέοι… Το καστ ξεχωρίζει, με την Σέρβα σκηνοθέτη να έχει στην διάθεσή της την αφρόκρεμα των Ελλήνων ηθοποιών ακόμα και για μία σκηνή τον καθένα. Άρης Σερβετάλης, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Γιάννης Στάνκογλου, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Χρήστος Λούλης, Νικήτας Τσακίρογλου και Μάνος Γαβράς είναι μόνο λίγα από τα ονόματα του λαμπερού καστ. Οι ερμηνείες που ξεχώρισαν ήταν του Χρήστου Λούλη, του Ρώσου Αλεξάντερ Πετρόφ και φυσικά του Άρη Σερβετάλη, ο οποίος δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ήταν όλη η ταινία. Η κινησιολογία του, η ομιλία και η ηρεμία που απέπνεε, έκαναν την ενσάρκωση του άψογη.
Ο Άνθρωπος του Θεού (2021). ?
Πολύ σωστή κριτική. Η επιλογή των Αγγλικών σαν γλώσσα της ταινίας, ήταν απλά τραγική.