Φράση: Άσ’ τον να κουρεύεται


Φράση: ~ Άσ’ τον να κουρεύεται ~

Στα Βυζαντινά χρόνια η διαπόμπευση ήταν σύνηθες θέαμα . Οι Βυζαντινοί πολίτες αρέσκονταν να πηγαίνουν στις πλατείες και στους δρόμους, για να παρακολουθήσουν μια διαπόμπευση. Οι τιμωρούμενοι ήταν κλέφτες, ριψάσπιδες, μέθυσοι, αντάρτες, αλλά και εξέχοντα πρόσωπα. Η πρώτη ενέργεια εναντίον του διαπομπευόμενου ήταν να τον κουρέψουν, κάτι που θεωρούνταν μεγάλη προσβολή, όπως και στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 ήταν προσβολή να πεις σε κάποιον ότι θα του ξυρίσεις το μουστάκι. Φράσεις όπως “άσ’ τον να κουρεύεται” και “άντε να κουρεύεσαι”, αφορούσαν σε άτομα τόσο “σκάρτα”, ώστε να τους αξίζει η διαπόμπευση. Το ρήμα “κουρεύω” στους Βυζαντινούς το συναντάμε και ως “κουράζω”. Συνηθισμένη η φράση: “τον τάδε εκούρασαν μοναχόν”. Επειδή η διαπόμπευση για τον καταδικαζόμενο δημιουργούσε ένα ψυχικό και σωματικό κάματο, καθώς πολλές φορές τον έδερναν κιόλας, το “κουράζω” έμεινε ως συνώνυμο του “καταπονώ”.
Η φράση σήμερα χρησιμοποιείται για κάποιον που απαξιούμε να ασχοληθούμε μαζί του.

Φράση: Άσ' τον να κουρεύεται 1

Πηγή


Σου αρέσει; Μοιράσου το με τους φίλους σου!

0 Σχόλια

Your email address will not be published. Required fields are marked *