Τραχανάς από την Ρόδο φτιαγμένος με αγάπη ?
Όταν μου είπε ο ξάδερφος μου, γεμάτος ενθουσιασμό, έφτιαξα τραχανά και θα σου στείλω…. χάρηκα
Η αλήθεια είναι πως τόσο προκομένη δεν είμαι για να “απλώσω τραχανά” ? οπότε σε κάθε μου ταξίδι παίρνω και 3,4 πακέτα ως λάφυρο για τον χειμώνα
Πόση χαρά μάλλον αν είναι και σπιτικός. Διπλή η χαρά ? η οποία μου κόπηκε όταν άνοιξα το πακέτο ?
Όπως βλέπετε και από την φωτογραφία δεν είναι συνηθισμένος τραχανάς… προσωπικά εγω δεν ξαναείδα κάτι τέτοιο και αγχώθηκα γιατί δεν ήξερα πως να τον μαγειρέψω…
Αλλά ευτυχώς ο Μιχάλης με καθησύχασε και μου είπε πως είναι όπως ένα κλασσικός τραχανάς…
Σε μια επόμενη ανάρτηση θα τον ρωτήσω πως τον έφτιαξε και θα σας γράψω…
Για την ώρα εγώ θα τον μαγειρέψω να σας πω εντυπώσεις και εσείς μέχρι τότε μπορείτε να διαβάσετε το χαριτωμένο κείμενο που βρήκα για την προέλευση του ΤΡΑΧΑΝΆ ????
~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
https://www.lifo.gr/guests/u9193/28893
Η ιστορία μάλλον δεν είναι αληθινή αλλά όπως συμβαίνει με όλες τις ιστορίες που αφορούν στο φαγητό, είναι ωραία ειπωμένη. Μια φορά κι ένα καιρό, λοιπόν, σε τόπο που οι γυναίκες τις νύχτες μπορούν ν’αφηγηθούν ισαμε και χίλιες διαφορετικές ιστορίες και οι μετακινήσεις γίνονται με ιπτάμενα χαλιά, ένας χαλίφης, παρέα με τον καλύτερό του φίλο, αποφάσισαν να μασκαρευτούν ώστε να μην τους αναγνωρίσουν και να κάνουν μια βόλτα στην πόλη για να τσεκάρουν πώς περνάει ο κόσμος. Ήταν Ραμαζάνι κι όπως ξέρουμε στο Ραμαζάνι, οι μουσουλμάνοι τρώνε μετά τη Δύση του ηλίου.
Κατά τη βόλτα χαλίφης και συνοδός πείνασαν πολύ και μόλις άκουσαν τον πυροβολισμό που σήμανε τη Δύση του ηλίου, μπήκαν στο πρώτο σπίτι που βρηκαν, ζητώντας ένα πιάτο φαγητό. Η τύχη τους οδήγησε σ’ενα πολύ φτωχό άνθρωπο, ο οποίος τους σέρβιρε μια σούπα που έδειχνε σαν χυλός από ψωμί. Ήταν όμως πολύ νόστιμη. “Χαλίφη μου!”, αναφώνησε ο ακόλουθος “Δεν έχω ξαναφάει πιο νόστιμη σούπα!”. Στο άκουσμα του τίτλου, ο οικοδεσπότης σηκώθηκε έντρομος, λέγοντας στον Χαλίφη: “Χαλίφη μου, ήρθες σ’ενα πολύ φτωχο σπίτι γιαυτό τρως τη σούπα του φτωχού, τη σούπα του darhane!”.
Από τότε, μπορεί το όνομα της σούπας ν’αλλαξε από “νταρχανέ” σε “τραχανάς” αλλά παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα εδέσματα των λαών που κατοικούν στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή.
Τραχανάς ή ταρχανάς στα Τουρκικά, λέξη με αβέβαιη ετυμολογική προέλευση. Το ελληνικό “τραχανάς” ίσως και να προέρχεται από το “τραγανός” με την επίδραση του “τραχύς”. Όπως και να έχει, ο τραχανάς, πρέπει να είναι ένα από τ’αρχαιότερα ζυμαρικά, τα οποιά, ως γνωστόν, ανακαλύφθηκαν από τους Άραβες. Η παρασκευή αυτού του ζυμαρικού αποσκοπούσε στη συντήρηση του γάλακτος και η υφή του που βοηθούσε πολύ την αποθήκευσή τους, τον έκανε ιδανικό φαγητό για τους βοσκούς και τους εμπόρους που μετακινούνταν σε Μέση Ανατολή και Βαλκάνια.
Υπάρχουν δυο είδη τραχανά: Ο ξυνός και ο γλυκό, με πιο δημοφιλή, τον πρώτο. Ο ξυνός τραχανάς, είναι μια ζύμη από αλεύρι και γάλα ή γιαούρτι η οποία μένει μια μέρα για να “ξυνίσει”. Στη συνέχεια, τον στεγνώνουν στον ήλιο και τον σπάνε σε μικρά κομματάκια. Αφού πάρει την τελική του μορφή, τον στεγνώνουν για λίγες ημέρες ακόμα στον ήλιο. Ο ξυνός τραχανάς, μαγειρεύεται ως σούπα. Ο γλυκός τραχανάς, παρασκετυάζεται από κοπανισμένο καλαμπόκι βρασμένο σε γάλα. Μόλις το καλαμπόκι “πιεί” όλο το γάλα και γίνει μια μάζα, πρέπει να στεγνώσει. Όταν στεγνώσει, τρίβεται οπως και ο ξυνός. Ο γλυκός τραχανάς χρησιμοποιείται ως γέμιση και ως συνοδευτικό κρέατος, κυρίως κοτόπουλου.
0 Σχόλια