Ο Λ. ήταν μορφωμένος. Εμφανίσιμος. Ευκατάστατος….


Ο Λ. ήταν μορφωμένος. Εμφανίσιμος. Ευκατάστατος.

Kουβαλούσε τον αέρα του bon vinant, πράγμα που γοήτευε όλες τις κοπέλες. Όταν άρχισε να με φλερτάρει πριν πολλά χρόνια, με θεώρησα super τυχερή. Και κάθε φορά που με διόρθωνε ειρωνικά για κάποιο εκφραστικό μου λάθος μπροστά σε φίλους, θεωρούσα πως το έκανε για το καλό μου. Κάθε φορά που είχε εκρήξεις θυμού ζητούσε συγγνώμη και μαγείρευε κάποιο εξωτικό φαγητό «για να τα ξεχάσουμε όλα».

Αυτή η φωτογραφία είναι από το καλοκαίρι που είχα βάλει μπλε φακούς επαφής, διότι έβρισκε «μπανάλ» τα καστανά μου μάτια. Λαμπερό πλέον το χρώμα αλλά σκοτεινό το βλέμμα. Μετρούσα συνεχώς τις θερμίδες των φαγητών, διότι με ήθελε σε συγκεκριμένα κιλά. Δεν πίστευα στην αξία μου. Είχα «μικρύνει» για να χωράω στα μέτρα του.

Ένα βράδυ πήγα στην μονοκατοικία τους κάπου στα νότια και αντίκρυσα την μητέρα του με πρησμένο πρόσωπο από το ξύλο που της είχε δώσει. Οι γείτονες είχαν φωνάξει την αστυνομία καθώς δεν ήταν η πρώτη της φορά. Όταν ήρθαν οι αστυνομικοί η μητέρα του με παρακάλεσε να τον προστατέψω. Να μην πω τίποτα. Μου είπε πως θα ήταν καλό να μην τον εκνευρίσω και εγώ. Και πως αγαπά το παιδί της όσο τίποτα στον κόσμο.

«Δείξε κατανόηση αν και εσύ τον αγαπάς, θα βρω μια (!) δικαιολογία, θα τα βολέψω » είπε. Τότε δεν μίλησα.

Τις επόμενες μέρες σε ένα πολυκατάστημα το καροτσάκι ενός άλλου πελάτη ακούμπησε δυνατά το δικό μας. Θύμωσε. Δε θυμάμαι πόσους χτύπησε από τα νεύρα του. Αλλά θυμάμαι πάλι να έρχεται η αστυνομία και εμένα να θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί από ντροπή.

Η κοπέλα στο ταμείο γύρισε θυμωμένη και μου είπε: «Να τον χαίρεσαι».

Ένα βράδυ μετά από τις πολλές του βρισιές περίμενα να κοιμηθεί. Σηκώθηκα μες το σκοτάδι και το φως του κινητού με βοήθησε να μαζέψω βιαστικά σε μια σακούλα τα λιγοστά πράγματα που είχα εκεί. Ήταν 4 τα ξημερώματα. Άνοιξα την πόρτα και άρχισα να τρέχω. Ήξερα πως κάποια στιγμή η λεκτική βία θα γίνονταν σωματική.

Δεν με πείραξε ποτέ. Αλλά ένιωθα τον κίνδυνο να πλησιάζει.

Στην αστυνομία πήγα μετά από μια εβδομάδα και κατέθεσα ότι είχα δεί.

Η 25η Νοεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά της κακοποίησης των γυναικών.

Κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε ανοιχτά.
Με γεγονότα. Με ειλικρίνεια. Μου πήρε καιρό να μιλήσω για όσα συνέβησαν, αν και ξέρω πως δεν υπάρχει λόγος να ντρέπομαι. Ήμουν και είμαι όμως περήφανη που άνοιξα την πόρτα εκείνο το βράδυ.

Που δεν επέτρεψα σε μια κακή επιλογή της νεότητας, να καθορίσει το μέλλον μου, ούτε να με σημαδέψει.

Ημουν αποφασισμένη να φέρω στην ζωή μου όλα τα καλά. Και τα έφερα.
Και αυτό είναι το νόημα της καμπάνιας #Dontacceptit.

Να μην δεχτείς να «μικρύνεις» για κανέναν.
Σε περιμένουν πολλές όμορφες και υγιείς σχέσεις εκεί έξω.
Μπορείς πάντα να ανοίξεις την «πόρτα» στην ΖΩΗ.
Μείνε υγιής. Μείνε ασφαλής.

via Iliada Evangelia Kothra

#sayNOtoviolence #dontacceptit #breakthesilence #speakyourtruth #philotimo #φιλότιμο

Ο Λ. ήταν μορφωμένος. Εμφανίσιμος. Ευκατάστατος.... 2


Πηγή


Σου αρέσει; Μοιράσου το με τους φίλους σου!

0 Σχόλια

Your email address will not be published. Required fields are marked *