Ο υπάλληλος της τράπεζας δυσφορεί μπροστά στον ηλικιωμένο του πελάτη….

Ο υπάλληλος της τράπεζας δυσφορεί μπροστά στον ηλικιωμένο του πελάτη.
Πρέπει να τον βοηθήσει να κάνει μια συναλλαγή στο ΑΤΜ.

Ο ηλικιωμένος κύριος λυπάται που φέρνει σε δύσκολη θέση τον υπάλληλο. Δεν ακούει καλά. Δεν κατανοεί απόλυτα.

Είναι σκληρό να περνάει ο χρόνος. Ακόμα πιο σκληρό όταν σε οδηγεί σε ακινησία, όταν νιώθεις ότι είσαι βάρος για όσους μεγάλωσες κι αγαπάς.

Ξαφνικά καλείσαι να απομνημονεύσεις κωδικούς, pins, να διαχειριστείς ΑΤΜ, συνομιλίες αυτοματοποιημένες από το τηλέφωνο έχοντας μεγαλώσει σε μια εποχή που οι άνθρωποι επικοινωνούσαν αλλιώς.
Την επόμενη φορά που θα ακούσουμε να τους μιλούν με αγένεια, την επόμενη φορά που θα εκνευριστούμε ότι δεν μας καταλαβαίνουν γιατί «ξεκούτιαναν», ας μπούμε για λίγα λεπτά στα «παπούτσια» τους. Υπήρξαν και εκείνοι νέοι.

Δυνατοί. Ενθουσιώδεις.
Έκαναν λάθη. Ίσως να τα πληρώνουν ακόμα.
Και έρχεται η στιγμή που μας έχουν απόλυτη ανάγκη.

Γίνονται παιδιά στα χέρια μας.
Γινόμαστε οι γονείς τους.
Ίσως αυτό να είναι και η απόλυτη ενηλικίωση: Βουτιά από ψηλά σε παγωμένες θάλασσες.«Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν».
Ξεχνούν όμως πόσο γρήγορα έτρεχαν κάποτε.

#Παγκόσμια_ημέρα_ηλικιωμένων

via Iliada Evangelia Kothra
#φιλοτιμο #philotimo

Πηγή