Αδυνατώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που γιόρτασα τη πόλη μου. Πότε βγήκα με τους Δημήτρηδες της ζωής μου μια τέτοια μέρα, στα πλακόστρωτα, το λιμάνι, την παραλιακή, τις πλατείες, τη βαβούρα, μα και τα ήσυχα σοκάκια της.
Δεν ξέρω αν με θλίβει η απουσία της ή η απουσία των αγαπημένων μου.
Και δεν είναι αυτή η χρονική απόσταση που όλο μεγαλώνει με το κορονοστοιχειό ανάμεσά μας, μα αυτή η γνώση του αγνώστου.
Γιατί δεν ξέρεις πότε θα είναι η επόμενη φορά που θα σμίξεις ξανά με αυτές τις μυρωδιές που έχουν σμιλέψει πολλά απ’όσα είσαι.
Γιατί αυτό είναι η Θεσσαλονίκη για μένα: κέφι, μεράκι, ελπίδα, φαντασία, όμορφο, καλό, πάθος.
Αυτά εύχομαι και σε όλους τους εορτάζοντες!
Αυτή ήταν η τελευταία φωτογραφία πριν ξεκινήσουν όλα.
της Μαρίνας Αρετσού,
Καλαμαριά 2/02/2020.
#φιλότιμο #philotimo
0 Σχόλια