Πέθανε σου λένε. Και πότε θα γυρίσει, ρωτάς; Δε θα γυρίσει. Πάει. Κι αυτό το “πάει”, αυτό το τελεσίδικο, το μαύρο του θανάτου, αδυνατείς να το καταλάβεις. Δεν μπορείς να δεχτείς ότι πέθανε, δεν μπορείς να δεχτείς πως δε θα τον ξαναδείς, δε θα ξανακούσεις τη φωνή του, δε θα μοιραστείς πράγματα μαζί του. Και τότε, τη στιγμή της πιο μεγάλης απουσίας, θα τον αγαπήσεις περισσότερο. Και θα καταλάβεις πως δεν πρόκειται να τον ξεχάσεις ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν…Γιατί όσους αγάπησες κι “έφυγαν”, δεν τους ξεχνάς ποτέ
Αυτούς που αγάπησες κι «έφυγαν» δεν θα τους ξεχάσεις ποτέ (αφιερωμένο στους χήρους γονείς)
0 Σχόλια