Η αποψινή μας βουτιά στον λογοτεχνικό χρόνο θα μας μεταφέρει ως τη Γερμανία και τα τελευταία χρόνια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Είμαστε στις αρχές της δεκαετίας του 30, η χώρα πασχίζει ν’ ανταπεξέλθει στην αδυσώπητη οικονομική κρίση που τη μαστίζει – και η σκιά του ναζισμού απλώνεται ολοένα και περισσότερο.
Το ακόλουθο απόσπασμα προέρχεται από το «Φάμπιαν» του Έριχ Κέστνερ [Erich Kästner] – γνωστό στα ελληνικά ως «Στο Χείλος της Αβύσσου». Βιβλίο που εκδόθηκε το 1931 και απεικονίζει ανάγλυφα την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής. Το απόσπασμα μας μεταφέρει στην καρδιά ενός λούνα παρκ…
Διαβάστε – και μην ξεχνάτε: αυτό που μας περιγράφει ο συγγραφέας είναι αληθινό.
«ΣΤΑ ΜΙΣΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ, ΑΝΑΜΕΣΑ στους συμπαγείς όγκους των παλιών εργατικών πολυκατοικιών, ξεπρόβαλε απροσδόκητα ένα λούνα παρκ. Ο Φάμπιαν πέρασε την πύλη. Το έδαφος ήταν στρωμένο με άχυρο και κολλούσε. Το καρουζέλ, λόγω μειωμένης ζήτησης, ήταν σκεπασμένο με καραβόπανα. Στο δρομάκι με τα κιόσκια σουλατσάριζαν άνδρες με σκληρά μάλλινα πανωφόρια, γριές με μαντίλια στο κεφάλι, παιδιά που έπρεπε να βρίσκονται από ώρα στο κρεβάτι τους.
Ο τροχός της τύχης γύριζε κουδουνίζοντας. Οι άνθρωποι, ο ένας πάνω στον άλλο, είχαν το βλέμμα τους καρφωμένο στον περιστρεφόμενο δίσκο που σιγά σιγά επιβράδυνε, προσπέρασε λίγα ακόμα νούμερα και τελικά σταμάτησε.
«Το είκοσι πέντε!» φώναξε ο κράχτης.
«Εδώ, εδώ!» Μια ηλικιωμένη γυναίκα, με τα γυαλιά στερεωμένα στη μύτη, σήκωσε ψηλά τον λαχνό της. Της έδωσαν το δώρο. Τί είχε κερδίσει; Μισό κιλό ζάχαρη σε κύβους.
Ο τροχός κουδούνισε ξανά.
«Το δεκαεφτά!»
«Εγώ, εγώ!» Ένας νεαρός κράδαινε τον λαχνό του. Πήρε διακόσια πενήντα γραμμάρια καφέ σε κόκκους. «Ό,τι πρέπει για τη μάνα μου», είπε ευχαριστημένος κι απομακρύνθηκε.
«Και τώρα ήρθε η στιγμή για το μεγάλο μας δώρο!… Το εννιά!»
«Αχ, Θεέ μου, εδώ!» Μια νεαρή εργάτρια χτύπησε παλαμάκια. Διάβασε μεγαλόφωνα τους όρους της λοταρίας. «Το πρώτο βραβείο ισοδυναμεί με δυόμισι κιλά αλεύρι πρώτης ποιότητας ή μισό κιλό βούτυρο ή τριακόσια εβδομήντα πέντε γραμμάρια καφέ ή εννιακόσια γραμμάρια μπέικον». Ζήτησε το μισό κιλό βούτυρο.
«Για δέκα πφένιχ, μια χαρά είναι», φώναξε. «Καλά τα πήγα».
(Μτφ: Α. Σαλταμπαση)
#fonikokouneli #literature #logotexnia #erichkästner
0 Σχόλια