Κάθε αποστολή μας στους Γιατρούς του Κόσμου είναι μοναδική. Γιατί οι άνθρωποι που συναντάμε την κάνουν μοναδική.
Στην Ελασσόνα τις τελευταίες εβδομάδες τα πράγματα είναι δύσκολα λόγω των σεισμών. Πολλοί είδαν το βιος τους να καταρρέει, βρέθηκαν σε σκηνή, σε κοντέινερ ή σε συγγενείς μέσα στο καταχείμωνο και εν μέσω πανδημίας.
Από τις εικόνες και τα συναισθήματα των ημερών , εκείνο που με πόνεσε πιο πολύ ειναι η ιστορία του Γιάννη, 24 ετών με βαριά ψυχοκινητική καθυστέρηση, που από διετίας βρίσκεται καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι, πίσω από ένα παράθυρο, να μην μπορεί πλέον να βλέπει ούτε ήλιο ούτε άνθρωπο.
Για τι να πρωτοπώ..
Για τον τρόμο του Γιάννη..
Για την μητέρα με το απλανες βλέμμα , που δείχνει ότι τα όρια τελείωσαν.. για τον πατέρα στην γύρα να κάνει ότι μπορεί με ένα πενιχρό επίδομα και τώρα χωρίς σπίτι…για την ίδια την φτώχεια να ντρέπεται για αυτή την αδικία..
Ξέρω ότι αυτά που τους προσφέραμε δεν είναι ικανά να καλύψουν ούτε πίκρες ούτε δυστυχίες αλλά όταν ο Γιάννης καθίσει στην αναπηρική καρέκλα του και βγει πάλι στον ήλιο και στο φως, τότε θα ξέρουμε ότι όσα κάνουμε (λίγα ή πολλά) ανοίγουν τον δρόμο για περισσότερη Αγάπη και Ανθρωπιά.
Γιατροί του Κόσμου
Όπου υπάρχουν άνθρωποι
❤️?
Tip: η καλύτερη ψυχοθεραπεία είναι η συζήτηση και το παιχνίδι με τα παιδιά.
#φιλότιμο #philotimo
0 Σχόλια