Να είναι, άραγε, τα πάντα θέμα οπτικής γωνίας;… Ακόμα και η πίστη; Το ακόλουθο απόσπασμα μας μεταφέρει στην επόμενη μέρα μιας θεομηνίας – μιας κατακλυσμιαίας βροχής που κατέστρεψε τα σπαρτά των ανθρώπων στους αγρούς… Κι ενώ οι άνθρωποι κλαίνε και οδύρονται και σκέφτονται πως ο Θεός τους παράτησε στην τύχη τους, ο Ιησούς παρατηρεί κάτω απ’ τα πόδια του μια ακμάζουσα μυρμηγκοφωλιά:
«ΟΙ ΠΑΤΟΥΣΕΣ ΤΩΝ ποδιών του γαργαλίστηκαν, λόξεψε τα ματιά και βλέπει [τότε ο Ιησούς] ν’ αραδίζουν κάτω από τις καμάρες των ποδιών του γνοιασμένα, βιαστικά, χοντρά ξανθόμαυρα μερμήγκια• και κουβαλούσαν, συδυό συντρία, από ένα σπυρί σιτάρι στις φαρδιές τους δαγκάνες. Τα ‘χαν κλέψει από τον κάμπο, από το στόμα των ανθρώπων, και τα κουβαλούσαν στη μερμηγκοφωλιά τους δοξολογώντας το Θεό, το Μέγα Μέρμηγκα, που γνοιάζεται για τον εκλεχτό λαό του, τα μερμήγκια, και στέλνει τους κατακλυσμούς στον κάμπο, ίσια ίσια όταν πρέπει, όταν είναι σωριασμένα τα σιτάρια στ’ αλώνια.»
******
Από τον “Τελευταίο Πειρασμό” του Νίκου Καζαντζάκη.
#fonikokouneli #kazantzakis
Η Φωλιά του Κουνελιού
0 Σχόλια