Νομίζω ότι η Mαρία Κάλλας δεν πέθανε σαν σήμερα όπως λένε τα κιτάπια των ληξιαρχείων.
Πέθανε όταν είδε τον έρωτα της ζωής της να την εγκαταλείπει για να παντρευτεί μια γυναίκα τρόπαιο που θα στίλβωνε τη δημόσια εικόνα του ακόμα πιο πολύ. Εκείνη για χάρη του είχε εγκαταλείψει σχεδόν ότι πολυτιμότερο είχε, την καριέρα της. Εκείνη για χάρη του είχε παραμελήσει την περιουσία της, τη μοναδική φωνή της. Πέταξε μόνη της στα σκουπίδια τη ντίβα Κάλλας, κι απόμεινε η Μαρία. Τι να την κάνει τη Μαρία ο Ωνάσης;
Έτσι κατασκευάζει ακόμα και σήμερα η κοινωνία τις γυναίκες: να τοποθετούν στην κορυφή της πυραμίδας τους τα αισθήματα, τους άντρες τους, τα παιδιά τους, τους γονείς τους. Ετσι κατασκευάζει η κοινωνία ακόμα τους αντρες: να επικεντρώνονται στη δημόσια εικόνα τους και να προχωράνε. Ο άντρας που κοιτάει τον εαυτό του είναι δυναμικός και φιλόδοξος. Η γυναίκα που κοιτάει τον εαυτό της είναι άκαρδη σκύλα.
ΥΓ: μόλις είδα τη σειρά Genius: Pablo Picasso και έχω επηρρεαστεί… Όλες οι γυναίκες που πέσαν με τα μούτρα στη γητειά του χρησιμοποιήθηκαν και τελικα συντρίφτηκαν, είχαν πολύ κακό τέλος. Μόνον η Ζιλό, που την είχαν μεγαλώσει “σαν αγόρι” όπως έλεγε ο πατέρας της, σήκωσε κεφάλι, διεκδίκησε κι αυτή το δικαίωμα να υπηρετήσει το ταλέντο της. Ήταν η μοναδική που έζησε μια ωραία ζωή μετά απ΄αυτόν.
via Lena Divani
#filotimo #philotimo #mariacallas #φιλότιμο
0 Σχόλια