ΤΙ ΕΜΑΘΑ ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ νο 6.
Περπατώντας, που λέτε, μέσα από το παρκάκι του Ευαγγελισμού τι να δω; Μια νεαρή νοσοκόμα, ολοφάνερα μπαϊλντισμένη από την δουλειά και την ένταση έστριβε μουλωχτά ένα τσιγαράκι πίσω από ένα δέντρο. Της χαμογέλασα συνωμοτικά. Ήθελα να της σφίξω το χέρι, να της πω ότι ξέρουμε τι τραβάει, να πεταχτώ να της πάρω ένα υπέρτατο τσουρέκι από τις «Γεύσεις Μαρασλή», αλλά ντράπηκα. Οι αδελφές (μ΄αρέσει αυτός ο παλιακός όρος, έχει την υγρασία της αγάπης, ενώ το νοσηλεύτριες είναι στεγνά περιγραφικό) είναι το πολυτιμότερο φάρμακο για τους αρρώστους -αυτό και οι γιατροί οι ίδιοι το παραδέχονται. Και καθώς το κορίτσι μας έκανε την πρώτη ρουφηξιά είδα στον καπνό της το φάντασμα της απίθανης Κριστίνα Ράιχαρτ, της δανέζας νοσοκόμας που έφερε τον Ευαγγελισμό τα πάνω κάτω! Ποιος θέλει να ακούσει την ιστορία της;
Η ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΩΣΤΑ
Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν ήταν μια χώρα όπου άμα αρρώσταινες και δεν είχες λεφτά πέθαινες (συχνά πέθαινες κι άμα είχες λεφτά). Αυτή η χώρα δεν είχε κανένα σύστημα περίθαλψης των υπηκόων της, οι οποίοι φυσικά ήταν εντελώς ανασφάλιστοι και ανασφαλείς. Τα νοσοκομεία που υπήρχαν στην καθυστερημένη αυτή χώρα αυτή ήταν ελάχιστα και τα είχαν χτίσει κάτι κυρίες που -επειδή απαγορευότανε να εργαστούν το χαν ρίξει στην φιλανθρωπία που επιτρεπόταν γιατί ταίριαζε με τη «γυναικεία τους φύση». Οι περί ων ο λόγος κυρίες έδιναν τα λεφτά συζύγων και πατεράδων για την ανοικοδόμηση της Σωτηρίας (Σοφία Σλήμαν), του νοσοκομείου δερματικών παθήσεων Συγγρού (Ιφιγένεια Συγγρού), τον Ευαγγελισμό (Βασίλισσα Όλγα). Στα νοσοκομεία αυτά έμπαινες όταν η υγεία σου είχε πιάσει πάτο και δεν έβγαινες εύκολα όρθιος λόγω συνθηκών: νερό ζεστό δεν είχε , νερό κρύο πάλι δεν είχε τις περισσότερες φορές, ψυγεία για τα τρόφιμα δεν είχε, φωτισμό με γκάζι μία είχε μία δεν είχε κλπ κλπ. Το κυριότερο νοσοκόμες δεν είχε. Είπαμε: ήταν ντροπή να δουλεύουν οι γυναίκες, μόνο κάτι χήρες και χωρισμένες μεγάλες γυναίκες γίνονταν νοσοκόμες αλλά ούτε γράμματα ήξεραν, ούτε εκπαίδευση έκαναν. Όποιον πάρει ο χάρος δηλαδή.
ΑΜΑ ΕΧΕΙΣ ΜΕΣΟΝ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ
Η βασίλισσα Όλγα που είχε πάρει ζεστά το θέμα του Ευαγγελισμού βλέποντας αυτό το χάλι ζητάει από την πρεσβεία της Δανίας να φέρει στην Ελλάδα την χαρισματική και υπερεκπαιδευμένη αδερφή νοσοκόμα Κριστίνα Ράινχαρντ. Την Κριστίνα την είχε δει με τα μάτια της να κάνει θαύματα στα χειρουργεία όταν ήρθε στην Ελλάδα με τη δανέζικη αποστολή του Ερυθρού Σταυρού να βοηθήσει τους τραυματίες του βλακώδους πολέμου του 1897. Λόγω του βασιλικού πρεστίζ η Όλγα τα κατάφερε, έφερε την Κριστίνα, ένα πολύ σκληρό καρύδι, που έβγαλε αμέσως τα μπαζούκας και θέρισε! Τα έβαλε με γιατρούς, νοσοκόμες, φιλάνθρωπες κυρίες των Διοικητικών Συμβουλίων , τα έβαλε δηλαδή με τους πάντες τα 16 χρόνια που έμεινε στην Ελλάδα και φυσικά οι πάντες τα έβαλαν μαζί της. Γνωρίζοντας ότι οι νοσοκόμες συχνά ήταν πιο πολύτιμες ακόμα και από τους γιατρούς για τον γενικό πληθυσμό ανέλαβε να τις εκπαιδεύσει επιμελώς. Μέθοδος, συνέπεια, εργατικότητα αποτελεσματικότητα ήταν το έμβλημά της για να αλλάξει την όψη του Ευαγγελισμού -λέξεις ελαφρώς αντιδημοφιλείς στην χαλαρή ηλιόλουστη χώρα μας. Αυτός είναι ακόμας λόγος για να αφιερώσω αυτό το πόστ σε κάτι σπάνιες περιπτώσεις σαν την Κριστίνα που δεν καταλαβαίνουν τίποτα, μπαίνουν σαν μπουλντόζες σε ένα οικόπεδο-σκουπιδότοπο και το μεταμορφώνουν σε παρκάκι ενώ οι γύρω γύρω όχι μόνον δεν βοηθάνε αλλά προσπαθούν να τους αρπάξουν τις τσάπες απ΄τα χέρια.
Ζήτω οι Κριστίνες αυτού του κόσμου!
via Lena Divani
#philotimo #filotimo #φιλότιμο
0 Σχόλια