Όταν μετράμε το προσδόκιμο ζωής, μετράμε μεσοσταθμικά πόσο ζει ένας οργανισμός, μετρώντας την ηλικία του κάθε είδους μέχρι την στιγμή του θανάτου του.
Τι συμβαίνει άραγε με την ανόργανη ύλη;
Εκεί η επιστήμη αντί για το προσδόκιμο, φέρνει στο προσκήνιο την ημι-ζωή.
Κάθε χημικό στοιχείο και κάθε σωματίδιο έχει έναν στατιστικά μεσοσταθμικό χρόνο αποσύνθεσης σε περισσότερο στοιχειώδη και απλούστερα μέρη. Η ημιζωή έχει να κάνει με το πόσο χρόνο χρειάζεται για να διασπασθεί σε απλούστερα μέρη ή σε υποατομικα σωματίδια.
Ο “βασιλιάς της σκόνης” των σωματιδίων είναι το πρωτόνιο!
Χρειαζεται 10³⁵ χρόνια για να έχει 50% πιθανότητες να διασπαστεί.
Δεν το λές και ασταθές!
Όταν δηλ το σύμπαν θα έχει γίνει σκόνη και θρύψαλα, όταν κάθε μορφή ύλης θα έχει αραιώσει, ο χώρος θα έχει ξεχειλώσει, η βαρύτητα δεν θα μπορεί να παίξει κανένα ρόλο και τα πάντα θα είναι νεκρά κ ατάκτως ερριμένα, το πρωτόνιο θα ζει και θα βασιλεύει με την δομή του ακέραιη, το φορτίο του, τη χάρη του, τα όλα του…
0 Σχόλια