Ἄσπρο σινδόνι… νὰ μᾶς ἀσπρίσῃ ὅλους στὸ μάτι τοῦ Θεοῦ… ν’ ἀσπρίσουν τὰ σωθικά μας… νὰ μὴν ἔχουμε κακὴ καρδιὰ μέσα μας.
Ἐφαντάζετο ἀμυδρῶς μίαν εἰκόνα, μίαν ὀπτασίαν, ἓν ξυπνητὸν ὄνειρον. Ὡσὰν ἡ χιὼν νὰ ἰσοπεδώσῃ καὶ ν’ ἀσπρίσῃ ὅλα τὰ πράγματα, ὅλας τὰς ἁμαρτίας, ὅλα τὰ περασμένα.
Ὅλα, ὅλα νὰ τὰ καλύψῃ, νὰ τὰ ἀσπρίσῃ, νὰ τὰ ἁγνίσῃ!
Τα παιδικά μου βιώματα στην Καρδίτσα είναι γεμάτα εικόνες χιονισμένες – σκόρπιες μνήμες μαγεμένες από το βλέμμα του παιδιού που ήμουν τότε. Το φρέσκο χιόνι που τρίζει στο πάτημα… οσμή καμμένου ξύλου στο τζάκι… κόκκινα κεραμίδια με κρουσταλλιασμένους σταλακτίτες… η ησυχία του χιονιού – εκκωφαντική.
Κόκκινες μύτες, παγωμένα χέρια, χαρά παντού… γέλια!… More
0 Σχόλια