Σχεδόν ψυχανάλυση. Μια χιουμοριστική εκπομπή με θέμα το δράμα. Ένας διαφορετικός καλεσμένος καθε φορά, διηγείται μια από τις πιο δυσάρεστες και δύσκολες στιγμές της ζωής του. Ναι, κάνουμε χιούμορ με θέμα τα χειρότερα της ζωής μας. Αστείο και δραματικό ταυτόχρονα.
Καλεσμένος επεισοδίου ο Στέλιος Ανατολίτης:
Παρουσιάζει ο Παναγιώτης Κούδας:
Ευχαριστούμε το SuperFly Cafe (Εμπεδοκλέους 28, Παγκράτι) για την φιλοξενία.
Μοντάζ/γραφικά: Ιωάννης Ψύχος
Γύρισμα: Λεβόν Αβακιάν, Ιωάννης Ψύχος
Βίντεο από το κανάλι ComedyLab GR
Στέλιο, αν το πάθεις αυτό με το κωμικό bit αλλουνού, σίγουρα θα λες του Κουτάνη…
Πολύ καλή σειρά και ωραία προσέγγιση των καταστάσεων.
Μπορεις να πας σε ψυχιατρο για εισαγγελικη αποφαση.
Έμαθα ότι ο Στέλιος Ανατολίτης έχει παρουσιασει το σκασε και κολυμπα WTF
"Comedy lab"
Ότι κακό και αν πάθεις στη ζωή σου το αξίζεις! 🙂
11:15 evil laugh
Σ' αγαπώ <3
παρακαλω έχετε υποψη σας πως αυτος ο τραγικός που καλεσατε στη βιντεο σας ,υβριζει εκτος απο εμενα που σε ενα ενα βιντεο του που απλα του λεω την γνωμη μου ,αλλα και την μανα μου,ειναι αισχρος,πολυ κακος τον καλεσατε ,μειωνει παρα πολυ το επιπεδο που εχετε.
Πόσο τυχεροί είστε που μπορείτε να εξιστορείτε τέτοιες ιστορίες για τις γιαγιάδες σας. Έχω να διηγηθώ μια ίδια με τη μαμά μου (για λίγο, αλλά οκ). Μιλήστε μου για πόνο.
Re αυτο με το Μενίδι πόσο δίκαιο έχεις
Στέλιο είσαι δύναμη, μπράβο.
Στην ιστορία 10:00 – 10:45 είναι κάθαρμα ο φίλος.
Τέλειος, ευχαριστούμε που μιλάτε για τόσο σκληρά θέματα τόσο ειλικρινά
Το κονσεπτ της εκπομπης πολύ καλό, αλλά ο παρουσιαστής τελείως αδιάφορος. Αν ήταν κάποιος άλλος θα μπορούσε να το απογειώσει… Κρίμα…
Πως γίνεται να γέλασα αλλά να με γαμησες τόσο πολύ…. Σκέφτομαι οτι όλοι έχουμε γονείς και πόσο άσχημο είναι να συμβεί κάτι τέτοιο… Με τις γιαγιάδες – παππούδες μπορείς να έχεις μια συναισθηματική απόσταση, με τους γονείς σου απλά δεν γίνεται. Σε τέτοιες κουβέντες σκέφτομαι αυτό που έλεγε ο παππούς μου και λέει τωρα ο πατέρας μου, το μόνο που θέλω ειναι να φύγω πρώτος και όρθιος.
Ανατολιτη σε νιώθω φιλαράκι, τα ίδια με τον παππού μου
Πολύ άσχημα πράγμα.. Γιατί όμως το βλέπω συχνά παντού;; Έχει αυξηθεί η ασθένεια ή εγώ δεν το παρατηρούσα πιο πριν;;
τελεια εκπομπη!!!! μεγαλο μπραβο σε ολους! Στελιο εισαι λατρεια <3
Α ρε Στέλιο, ακριβώς αυτό συμβαίνει δεν μπορούσες να είσαι πιο περιγραφικός και είναι απίστευτο πόσο οικείο μου είναι και πόσο μοιάζουν αυτές οι περιπτώσεις, ήταν σαν να μιλούσες και για τη δική μου τη γιαγιά! Απόδωσες όλη αυτή την απόγνωση και το αδιέξοδο που βιώνεις ζώντας με κάποιον με Άνοια, το θέμα είναι πώς κρατάς αποθέματα αντοχών για να μπορείς να το αντιμετωπίσεις και αύριο και μεθαύριο και σε μήνες και σε χρόνια γιατί δεν ξέρεις μέχρι πότε θα τραβήξει αυτό. Μπράβο σου που παρουσιάζεις τέτοια δύσκολα θέματα γενικότερα, αλλά και συγκεκριμένα για την Άνοια. Μόνο όσοι το περνούν καταλαβαίνουν τη δυσκολία του και δυστυχώς οι υπόλοιποι το υποτιμούν ή νομίζουν ότι τα παραφουσκώνεις εσύ τα γεγονότα με μια δόση υπερβολής, αλλά είναι ακριβώς έτσι, έτσι όπως τα λες!
Μια χιουμοριστική εκπομπή δεν θα έβλαπτε να έχει και λίγο πλάκα.
πωω.. ανοίξατε συρτάρι με μνήμες. Ο δικός μου παππούς χαιρετούσε την τηλεόραση…
na kanei h eikona ths panagias CRACK
ΠΑΟΚσιέντζα
Τι να πω ρε παιδιά.. εξαιρετική εκπομπή, κόλλησα μεχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Θυμάμαι να σκέφτομαι ακριβώς το ίδιο για τον παππού μου και να έχω τύψεις. Άνθρωπος που μέχρι τα γεράματα ήταν "φωτιά", σε πουλούσε και σε αγόραζε, πανέξυπνος και γεμάτος ζωή, λόγω του ότι η αρρωστια του προκάλεσε άνοια, ξαφνικά δε μας αναγνώριζε ακριβώς, είχε χάσει τα λογικά του κτλ. Και εγώ έλεγα ότι ο παππούς μου ουσιαστικά έχει φύγει, και απλά το σώμα του κρατιέται σαν αμάξι χωρίς ταχύτητα. Ένιωσα ότι ο άνθρωπος ειναι η προσωπικότητα του, ο εγκέφαλος του, και ότι αφού αυτό χάθηκε ανεπιστρεπτί, ο παππούς δεν ήταν πια εδώ… Ένιωσα τόσες τύψεις όταν το σκέφτηκα… Αλλά μου βγήκε αυθόρμητα, τι να κάνω. Και αποτι βλέπω συμβαίνει σε όλους… Όπως και να χει κουράγιο σε όλους. Πολύ ωραίο βίντεο.
Ο παρουσιαστης ειναι πιο ανεκφραστος και απο ρομποτ
Την γιαγιά μου δεν θα την ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ τόσα κοινά στοιχεία αλλά ποτέ ταυτόσημες περιπτώσεις. Απεβαλα όλο αυτό με τις τύψεις όταν έφυγε όταν κατάλαβα ότι έκανα πραγματικά το καλύτερο στην φροντίδα της( όσα χρόνια έμεινε μαζί μου) και ότι πλέον βασανιζόταν και η ίδια και οι γύρω της. Έβλεπα τον πατέρα μου και τις αδερφές του ειλικρινά διαλυμένους και μια γριούλα 11 χρόνια να παλεύει να χειροτερέψει και 4 αδέρφια να την κάνουν μπάλα ο ένας στον άλλο ( δεν την διέγνωσαν ποτέ με άνοια) απλά είχε αρκετά συμπτώματα! Πόσες μνήμες ξύπνησαν τα λεγόμενά σας μπράβο για το βίντεο!!!!!!!!!!
"Από τη μνήμη ποιος έφυγε τελευταίος". Αυτή η φράση ήταν πολύ ποιητική!!!
Μ αρεσει
alzheimer apla kati kenurio stis arosties.