”Μια άλλη”…

”Μια άλλη”

Δεν κατάλαβα ποτέ μου γιατί όταν ήμουνα βαθιά πληγωμένη έγραφα.
Μάλλον για να γράφω σημαίνει ή ότι μίλησα πολύ και δεν κατάλαβαν ή ότι και να πεις μερικές φορές δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβουν.
Ίσως όταν θα καταλάβουν ή θα είναι πολύ αργά ή θα είναι λύτρωση.
Και σκέφτομαι γιατί να είμαι τόσο ευαίσθητη, τόσο τρωτή.
Δεν υπάρχει μια πανοπλία ειδική για τους ευαίσθητους;
Γι αυτούς που όλα τα προσέχουν, όλα τ’ αγγίζουν, όλα τ’ αγαπάνε,
όλα τα μυρίζουν, όλα τα χαϊδεύουν, όλα τα νοιάζονται, όλα τα θωρούν.
Αν προσπάθησα ν’ αλλάξω;;;
Το σκέφτηκα κάποτε, αλλά θα ήμουν εγώ ή ”μια άλλη”;
Και γιατί να είμαι ”μια άλλη” για ν’ αρέσω σε όλους;
Και γιατί ν’ αρέσω σ’ όλους;
Εμένα μ’ αρέσουν όλοι;
Όχι δεν μ’ αρέσουν όλοι και δεν χρειάζεται.
Τώρα αν δεν αρέσω σ’ όλους, αν δυσαρεστώ κάποιους, αν δυσανασχετώ άλλους, αν είμαι γελοία για έτερους,
ε τι να κάνουμε δεν έχουν όλοι τα ίδια γούστα.
Έχω πολλά ελαττώματα και τα ξέρω, δεν χρειάζεται να μου τα υπενθυμίζουν.
Έχω έντονη χροιά στην φωνή μου, απόρροια της έντονης μου προσωπικότητας.
Γελάω μερικές φορές γιατί ότι μπορεί να μην αρέσει σε σένα και σένα και άλλους, εμένα με βοήθησε παντού.
Στο να εισβάλλω παντού με αυτοπεποίθηση και να διεκδικήσω κάτι που χρειαζόμουν, μέχρι στο να προστατέψω ότι αγαπώ.
Μην μιλάς, μην φωνάζεις, μην αντιμιλάς, μην γκρινιάζεις για τ’ άδικο, μην προστατεύεις, μην μεμψιμοιρείς, μην μ’ αγαπάς, μην με χαϊδεύεις, μην με γιατρεύεις, μην μ’ ευχαριστείς, μην δίνεις, μην παίρνεις, μην μην ……
Είσαι σίγουρος/η ότι αγαπάς εμένα κι όχι ”μια άλλη”;
Δεν είμαι άλλη, δεν είμαι όπως με φαντάστηκες,
δεν είμαι όπως θα με ήθελες.
Είμαι εγώ που μιλώ, είμαι εγώ που φωνάζω, είμαι εγώ που νοιάζομαι, είμαι εγώ που σ’ αγαπώ, είμαι εγώ που είμαι λάθος, είμαι εγώ που είμαι σωστή, είμαι εγώ που πονάω, είμαι εγώ που βοηθάω,
είμαι εγώ που χαϊδεύω, είμαι εγώ που αγγίζω,
είμαι εγώ που κατανοώ.
Και τελικά κατάλαβα ότι δεν θα ‘θελα να ήμουνα ”μια άλλη”____

Ηρώ Αναστασίου