Ήτανε μια κοτούλα.
{ποίημα της Σάσας Καραγιαννίδου – Πέννα}
Ήτανε μία κοτούλα παιδιά,
χαρούμενη, έξυπνη και καφετιά.
Που κάθε μέρα, κο – κο με χαρά,
γεννούσε αβγουλάκια πάρα πολλά.
Τα άσπρα ωραία αβγά της Κλοκλό
πως τα ζηλεύανε πω, πω, πω, πω!!!
Και ναι, στο κοτέτσι τρυπώναν κρυφά
και της τα παίρνανε τα παιδιά.
Κλαίει η Κλοκλό και φωνάζει κο – κο
Θέλω τα αβγά μου να τα κλωσώ.
Και ένα και δύο και πάρα πολλά,
Κλωσόπουλα να χω εδώ στη σειρά.
Δεν σου τα δίνουμε, όχι Κλοκό,
τα αβγά σου τα θέλουμε για φαγητό.
Θα κάνει η μανούλα ωραία γλυκά,
Τυρόπιτες, κέϊκ μα και παγωτά.
0 Σχόλια