«Όλος αυτός ο κόσμος που βγαίνει να διαδηλώσει δεν βγαίνει έτσι τυχαία και μοιραία. Κάποιος είναι συνταξιούχος, όπως είμαι εγώ, που δεν του φτάνουν να ζήσει με 452, όπως είμαι εγώ. Kαι υπάρχει και σύνταξη πιο χαμηλή κι από τη δική μου.
Τι θα σου κάνει αυτός ο κόσμος; Δεν θα σε πάρει με τις πέτρες; Θα καθίσει να σκεφτεί ότι ναι μεν ενοχλώ, όταν δεν έχει να φάει; Τι μου λες τώρα; Δώσε σύνταξη στους συνταξιούχους, δώσε μισθό στους εργαζόμενους και να δεις ότι δεν πρόκειται να κινηθεί ρουθούνι. Ότι κι εγώ ενοχλούμαι ενοχλούμαι.
Αλλά και πώς να γίνει; Τι θα φάω, τα ντουβάρια; Κι όσο τα έχω κι αυτά, γιατί σε λίγο δε θα υπάρχουν ούτε κι αυτά. Θα έρθεις να μου τα πάρεις. Είναι η πολιτική τους… Βγήκαν οι μηχανικούδες το 1857 στους δρόμους για να έχουν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες.
Γιατί έγινε στο Σικάγο το 1886 ό,τι έγινε; Για το 8ωρο έγινε… Τι μου λες τώρα «ενοχλώ την Αθήνα»; Και την Αθήνα θα ενοχλήσω, και το κεφάλι τους θα ενοχλήσω».
Από την ηθοποιό Τιτίκα Σαριγκούλη που έφυγε χθες από τη ζωή.
0 Σχόλια