~ Πετάω την σκούφια μου ~
Η λέξη σκούφια φαίνεται να ετυμολογείται από το παλιό ιταλικό scuffia, ή το βενετικό scufia, που προέρχονται κατά πάσα πιθανότητα από το παλαιογερμανικής ετυμολογίας cuffia και σημαίνει κάλυμμα της κεφαλής. Την πρωτοσυναντάμε στην ελληνική μετάφραση του γαλλικού μυθιστορήματος “Ο πόλεμος της Τρωάδος”, κάπου τον 14ον αιώνα στην φραγκοκρατούμενη Πελοπόννησο. Η λέξη τραγιάσκα, στα ρουμάνικα trăïască, σημαίνει ζήτω, από το ρήμα a trăi, που σημαίνει ζω, υπάρχω. Τον καιρό λοιπόν που ο κόσμος φορούσε καπέλα ήταν πολύ συνηθισμένο όταν ζητωκραύγαζαν ή πανηγύριζαν, να τα πετάνε στον αέρα. Οι Έλληνες υιοθετήσαμε την “τραγιάσκα” το 1920, όταν στην Ελλάδα είχαν έρθει ρουμάνοι επισκέπτες, εξ’ αιτίας της φοιτητικής τους εκδρομής, και φώναζαν «τραγιάσκα Ρομάνια» (ζήτω η Ρουμανία) πετώντας τα καπέλα τους, και όσοι τους άκουσαν θεώρησαν ότι τραγιάσκα λεγόταν το καπέλο που πετούσαν ψηλά. Έτσι ταύτισαν και την σκούφια με την τραγιάσκα, αφού και τα δύο θεωρούνταν ότι φοριούνται στο κεφάλι. Από αυτό το συμβάν προέρχεται η φράση “πετάω την σκούφια μου” για κάτι και σημαίνει ότι δείχνω πολύ ενθουσιασμό για ένα θέμα. Άλλες φράσεις που περιέχουν την σκούφια είναι η “από πού κρατάει η σκούφια του” δηλ ποιά είναι η καταγωγή του και τί έχει κάνει στην ζωή του και η “βγάλ’ τη σκούφια σου και βάρα με” που σημαίνει με κατηγορείς για κάτι που κάνεις κι εσύ ο ίδιος.
0 Σχόλια