Έχεις σκεφτεί πόσους ανθρώπους προσπερνάς καθημερινά;…

Έχεις σκεφτεί πόσους ανθρώπους προσπερνάς καθημερινά;

Έχεις παρατηρήσει πόσο βιάζεσαι και δεν βλέπεις τι συμβαίνει μπροστά σου, τι συμβαίνει γύρω σου, τι συμβαίνει μέσα σου;

Άνθρωποι πληγωμένοι, δέρματα ματωμένα, μυαλά τρομοκρατημένα, γεμάτα ουλές, ταπείνωση, μοναξια και κενό.

Δε σου αρέσει αυτό που θα δεις αν κοιτάξεις.

Ίσως το φοβάσαι.

Ίσως δε θέλεις να παραδεχτείς πως και εσύ είσαι ένας από αυτούς.

Από εμάς τους ανθρώπους.

Είναι πιο εύκολο να κρύβεσαι μέσα στο γεμάτο πρόγραμμα σου.

Να μη προλαβαίνεις να σηκώσεις τα μάτια σου και γι’αυτό να αρκείσαι στις ταμπέλες.

Να κρίνεις, να στοχοποιείς, να απομακρύνεις.

Να τους φέρεσαι σαν να έχουν λέπρα.

Αλλά όχι… δεν είναι αυτό θα πεις, απλώς δεν έχεις χρόνο.

Απλώς δε θέλεις να κοιτάξεις την ιστορία πίσω από τα μάτια τους.

Άλλωστε εκείνοι είναι οι τρελοί, όχι εσύ.

Γιατί να χάσεις τον χρόνο σου;

Γιατί να τους φερθείς με αγάπη; Γιατί να αξίζουν την προσοχή σου;

Άλλωστε εκείνοι έχουν την ανάγκη σου, όχι εσύ, τη δική τους.

Όχι ακόμα τουλάχιστον.

Γιατί σου έχω ένα νέο.

Ο καθένας γύρω σου είναι μια αντανάκλαση σου.

Η ιστορία του καθενός, μπορεί να γίνει ιστορία σου.

Εκείνη η εσωστρεφής κοπέλα εκεί πίσω, ο “τρομαχτικός” άντρας που στέκεται μονάχος, οι ουλές που δε φαίνονται παρα μόνο αν νοιαστείς να τα κοιτάξεις εσύ…
όλοι αυτοί είσαι εσύ.

Εσύ είσαι όλοι αυτοί.

Και όσο δε προλαβαίνεις να σταθείς να τους κοιτάξεις, τόσο δε στέκεσαι να κοιτάξεις ΕΣΕΝΑ.

Όσο τους απομονώνεις, φορώντας τους ταμπέλες… Σε απομονώνεις!

Όσο τους προσπερνάς, προσπερνάς την ίδια σου τη ζωή, δίχως να την κοιτάξεις, να την φροντίσεις, να την αγκαλιάσεις.

Και λες μετά… εκείνον “τρελό” !

Ψυχικές καταδύσεις
#φιλότιμο #philotimo #MoveforMentalHealth #ψυχικήυγεία

Πηγή