ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΝΤΟΣ…


ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΝΤΟΣ

Του Αλέξης Τζίκας

Ο Ανδρέας Λόντος γεννήθηκε το 1786 στο Αίγιο,και ήταν γόνος ισχυρής οικογένειας της περιοχής,η οποία κατείχε μεγάλες εκτάσεις γής. Ο πατέρας του Σωτηράκης Λόντος, προεστός στη περιοχή,αποκεφαλίστηκε από τους Τούρκους το 1812 στην Τριπολιτσά. Παππούς του ήταν ο Γκολφίνος Λόντος ο οποίος συμμετείχε στην εξέγερση του 1770. Σπούδασε στο σχολαρχείο της Βοστίτσας (Αίγιο) και έζησε για ένα διάστημα στη Κωνσταντινούπολη όπου αναγκάστηκε να διαφύγει μετά την δολοφονία του πατέρα του. Επανηλθε στη Πελοπόννησο το 1816,και αναγορεύτηκε επίσημα προεστός της περιοχής,με έγγραφο των εκπροσώπων του καζά Βοστίτσας επικυρωμένο από τον επίσκοπο Κερνίτσης (Διακοπτού). Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία και εργάστηκε για την προπαρασκευή της Επανάστασης. Στο αρχοντικό του στο Αίγιο, πραγματοποιήθηκε η Μυστική Συνέλευση της Βοστίτσας, κορυφαίο προεπαναστατικό γεγονός,στην οποία πήραν μέρος πρόκριτοι και κληρικοί της Πελλοπονήσου. Ο Στέφανος Μύρτιλας ο Λέσβιος σχολάρχης του Αιγίου το 1851 εκφωνεί επιτάφιο λόγο για τον Ανδρέα Λόντο που λέει ότι: «ὁ ἀτρόμητος Ἀνδρέας Λόντος
προσφέρει ἑκουσίως τὴν οἰκίαν του εἰς τὴν πρώτην κατὰ τῶν βαρβάρων τυράννων
μυστικὴν συνέλευσιν». Στη Συνέλευση της Βοστίτσας,ο Ανδρέας Λόντος μαζί με τους πρόκριτους του Αιγίου Δημήτριο Μελετόπουλο και Λέοντα Μεσσηνέζη, υποστήριξε την πρόταση Παπαφλέσσα για άμεση έναρξη της Επανάστασης. Στην διάρκεια του Αγώνα συγκρότησε το πρώτο μεγάλο στρατιωτικό σώμα της Πελοποννήσου (400 άνδρες από την Αιγιάλεια και την απέναντι Ρούμελη) το οποίο συντηρούσε με δικά του έξοδα. Αξιοσημείωτη ήταν η γενναιοδωρία του Λόντου κατα τον Αγώνα. Διέθετε όλα του τα υπάρχοντα χωρίς φειδώ. Κάποτε μάλιστα,που ο Οδυσσέας Ανδρούτσος του παρατήρησε :«να κρατήσει και παραπίσω τα χρήματά του, για να μην ψωμοζητήσει το σπίτι του», ο Λόντος του απάντησε: – Πλούτη μου είναι η Πατρίδα ! Χωράφια μου είναι η Ελλάδα! Στις 21 Μαρτίου 1821 ο Ανδρέας Λόντος υψώνει στο Αίγιο την επαναστατική του σημαία, κόκκινη με μαύρο σταυρό. Ο Ιστορικός του 19ου αιώνα Σπυρίδων Λάμπρος στο “Ιστορικό Λεξικό” του 1880 γράφει: Το «Αίγιον υπήρξεν η πρώτη πόλις, εκ της οποίας, εκραγείσης της Επαναστάσεως, έφυγαν οι Τούρκοι το κατ’ αρχάς έντρομοι».Το μεσημέρι της 22ας Μαρτίου το ένοπλο σώμα του Ανδρέα Λόντου φτάνει στην Πάτρα. Εκεί μαζί με άλλους οπλαρχηγούς της περιοχής συμμετέχει στη πολιορκία του φρουρίου της,στο οποίο έχουν καταφύγει οι Τούρκοι της πόλης. Κατα την διάρκεια του Αγώνα έλαβε μέρος σε 17 μάχες και πολιορκίες μεταξύ των οποίων και η πολιορκία του Μεσολογγίου. Ο Φώτιος Χρυσανθόπουλος, στα απομνημονεύματά του γνωστά ως «απομνημονεύματα Φωτάκου», διαβάζουμε: “Αἱ ἐκδουλεύσεις τοῦ στρατηγοῦ τούτου ἐντὸς τῆς Πελοποννήσου καὶ ἐκτὸς αὐτῆς εἰς Μεσολόγγιον εἶναι γνωσταί. Εἰς τὴν πολιορκίαν τῶν Πατρῶν ἔλαβε μέρος, καὶ ἐπολέμησε καὶ αὐτὸς τὰ λείψανα τοῦ στρατοῦ τοῦ Δράμαλη κατὰ τὴν Ἀκράταν. Πολλαῖς δὲ φοραῖς ἀντιπροσώπευε τὸν Γενικὸν ἀρχηγὸν Θ. Κολοκοτρώνην ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἰμβραὴμ πασᾶ. Ἐψηφίσθη Γερουσιαστὴς τῆς Πελοποννήσου, ἀλλὰ δὲν ὑπῆγεν εἰς τὴν Τριπολιτσᾶν, ἐστάλη ὅμως ἀντιπρόσωπός του ὁ Κωνσταντῖνος Δημητρίου. Ἐν τῇ ἀρχῇ τῆς ἐπαναστάσεως ἡ βαρύτης τοῦ ὀνόματός του πολὺ ἐχρησίμευσε. Κατεδιώχθη δὲ καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν τοῦ Κουντουργιώτη, καὶ ἔφυγεν ἀπὸ τὴν Πελοπόννησον ὅταν ὁ Κολοκοτρώνης καὶ οἱ ἄλλοι οἱ λοιποὶ ἐφυλακίσθησαν εἰς τὴν Ὕδραν.” Στα χρόνια του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια συνεργάστηκε με τους αντιπολιτευόμενους της Ύδρας. Ο Λόντος αποδοκίμασε όμως την δολοφονία Καποδίστρια. Στα χρόνια του Όθωνα, παρότι υποστήριξε αρχικά την πολιτική του, βαθμιαία άλλαξε στάση και συντάχθηκε με τα φιλελεύθερα αίτηματα για παραχώρηση Συντάγματος. Έλαβε μέρος και πρωτοστάτησε, με τον Καλλέργη και Μακρυγιάννη, ως ηγετικό στέλεχος του Αγγλικού κόμματος στην Επανάσταση της 3ης του Σεπτέμβρη του 1843. Στην επαναστατική κυβέρνηση του Ανδρέα Μεταξά που ακολούθησε ανέλαβε το Υπουργείο Στρατιωτικών. Στις εκλογές του 1845 εκλέχτηκε βουλευτής αλλά με παρέμβαση των ανακτόρων και του Κωλέττη έχασε την έδρα του. Απογοητευμένος από την αχαριστία τους, αποσύρθηκε από την πολιτική ενώ «κατετρύχετο υπό της πενίας και εστερείτο και των αναγκαιοτάτων». Είχε πλέον ξοδέψει όλη του την περιουσία στον Αγώνα και σε αγαθοεργίες συναγωνιστών του. «Αὐτὸ τὸ σύστημα εἶχε κι᾿ ὁ μακαρίτης ὁ Λόντος. Τὸν καιρὸν τῆς κυβερνήσεώς του κι᾿ αὐτεινοῦ τοῦ φάνηκαν οἱ ἀρετές του. Ὁ μακαρίτης αὐτὸς ἔπεσε σὲ μεγάλον χρέος, ὅτι δὲν ἔβαινε ποτὲς πήχη εἰς τὰ πράματά του. Ἕνας ἄνθρωπος, μόνος του, ἔπαιρνε τὸν μιστὸν τοῦ ὑποστρατήγου, ὁποῦ νὰ ζήση καλά· ὅτι φαμελιὰ δὲν εἶχε. Ἐκεῖνο ὁποῦ φάνη, ἐμπῆκε σὲ μιὰ μεγάλη ποσότη χρέος. Ἀπὸ αὐτὸ ἦταν ἀπὸ ἄλλο – μίαν αὐγὴ εὑρέθη σκοτωμένος, ὅλο του τὸ κεφάλι σκόρπιον καὶ ἡ πιστιόλα του ἄδεια. Αὐτὸ μόνον ὁ Θεὸς τὸ ξέρει» αναφέρει στα απομνημονεύματά του ο στρατηγός Μαρκυγιάννης. Μη αντέχοντας την επερχόμενη ταπείνωση ο Ανδρέας Λόντος αυτοκτονεί στις 24 Σεπτέμβρη του 1846 βάζοντας ένα πιστόλι στο στόμα του. Η τότε κυβέρνηση Κωλέττη απαγόρεψε να γίνει η ταφή με εκκλησιαστικό τελετουργικό γεγονός που προκάλεσε μεγάλη αγανάκτηση και πλήθος δημοσιευμάτων από τον τύπο εναντίων της για πολλές μέρες.
Για την αποφυγή της σήψης ο νεκρός ταριχεύτηκε.Τελικά, στις 10 Οκτωβρίου, όταν πια είχε εκπνεύσει κάθε ελπίδα μεταστροφής της κυβέρνησης, τα αδέλφια του, Λουκάς και Αναστάσιος, και ο γαμπρός του Λέων Μεσσηνέζης, αποφασίζουν να μεταφέρουν τη σωρό του στον Πειραιά και από εκεί στο Αίγιο. Η όλη τελετή προσέλαβε αντικυβερνητικό χαρακτήρα. Ο νεκρός έχει τοποθετηθεί σε λάρνακα. Φορά τη στολή του στρατηγού και το ξίφος του. Φέρει τα τρία εθνόσημα του Αγώνος, της Επιδαύρου και της 3ης Σεπτεμβρίου, τα Βασιλικά Παράσημα των Ταξιαρχών και της Λεγεώνος της Τιμής. Γύρω του έχουν τοποθετηθεί εικόνες και προτομές: του Παλαιών Πατρών Γερμανού πάνω από το κεφάλι του, του Ρήγα Φεραίου και του Ανδρέα Ζαΐμη στα δεξιά, του Δημητρίου Καλλέργη αριστερά. Κάποιοι από το συγκεντρωμένο πλήθος παίρνουν τα παράσημά του στα χέρια. Η λάρνακα μεταφέρεται με εξάϊππη άμαξα. Ο Δήμος των Αθηναίων προσφέρει εις μνήμην του στεφάνι με την παρακάτω επιγραφή :
Τῼ ΠΟΛΙΤΗ ΑΝΔΡΕᾼ ΛΟΝΤῼ ΣΤΡΑΤΗΓῼ ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤῌ ΤῌΣΛΑΥΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ Η ΠΟΛΙΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΕΝΕΚΕΝ
ΕΤΕΙ ΕΙΚΟΣΤῼ ΕΚΤῼ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΕΤΑΡΤῼ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΣ.
Τις τέσσερεις άκρες του μελανού πέπλου της λάρνακας βαστούν οι στρατηγοί Κανέλλος Δεληγιάννης και Παναγιώτης Ρόδιος, ο συνταγματάρχης Γεώργιος Τσόκρης και ο ταγματάρχης Μπαλατσός (αλλού αναφέρεται και ο Ι. Μακρυγιάννης). Τους αδελφούς και τους συγγενείς,που βρίσκονται πίσω από τον νεκρό, ακολουθεί πλήθος πολιτών. Η πομπή διέρχεται από την Αιόλου και την Ερμού. Από τους φοιτητές του Πανεπιστημίου προσφέρεται ένα δεύτεροστεφάνι :
Τῼ ΠΡΟΣΤΑΤῌ ΤΗΣ ΣΠΟΥΔΑΖΟΥΣΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣΚΑΙ Τῼ ΕΝΘΕΡΜῼ ΘΙΑΣΩΤῌ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓῼ ΑΝΔΡΕᾼ ΛΟΝΤῼ Οἱ ἐν Ἀθήναις Σπουδασταί. Γύρω στις εβδομήντα άμαξες συνόδευσαν τον νεκρό ως τον Πειραιά, μαζί τους πολλοί έφιπποι και πεζοί. Από εκεί η λάρνακα επιβιβάστηκε σε πλοίο και έφτασε στις 15 Οκτωβρίου στο λιμάνι του Αιγίου όπου είχαν συρρεύσει όλοι οι κάτοικοι της πόλης και των γύρω περιοχών. Ο Ανδρέας Λόντος ενταφιάστηκε σε τιμητική θέση στον Μητροπολιτικό Ναό της Παναγίας Φανερωμένης και η κηδεία του πραγματοποιήθηκε μετά τον θάνατο του Κωλέττη.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΝΤΟΣ... 1
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΝΤΟΣ... 2
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΝΤΟΣ... 3


Πηγή


Σου αρέσει; Μοιράσου το με τους φίλους σου!

0 Σχόλια

Your email address will not be published. Required fields are marked *