Υπέροχο… Αξίζει να το διαβάστε….

Υπέροχο… Αξίζει να το διαβάστε.

Γριά και μόνη, σκέφτηκα οτι θα γεμίσει ένας σκύλος την κενή μου ύπαρξη.
Τον βρήκα αδέσποτο, βρώμικο, πεινασμένο.
Τον χαϊδεψα και με ακολούθησε χωρίς φόβο.
Τώρα είναι ο σκύλος μού και εγώ ο αφέντης του.
Του μιλάω, μου απαντά γλειφοντας τα χέρια μου.
_Φίντο, αύριο δεν θα έχουμε να φάμε, η σύνταξη τελείωσε, θα πρέπει να περιμένουμε!
Φτανει εκείνη η ευλογημένη μέρα, παραταγμένη, με τους άλλους συνταξιούχους, το βιβλιαράκι το τσαλακωμέ νο από το χρόνο στα χέρια μου, περιμένω τη σειρά μου.
Ο Φίντο κουνάει την ουρά του χαρούμενος.
Ξέρει ότι σήμερα θα φάμε περισσότερο και λίγο καλύτερα.
Είναι ήδη χειμώνας.
Το σπίτι μου χωρίς φωτιά είναι κρύο.
Ο Φίντο μένει κοντά μου και με ζεσταίνει.
Η αρχή της άνοιξης μας βρίσκει ενωμένους για να ευχαριστήσουμε τον ήλιο από καρδιάς.
Μου γεννιέται μια προσευχή :
“Ευχαριστώ Κύριε που δημιούργησες τον σκύλο” “!!!

Διδακτική ιστορία….