Όπως κυοφορήθηκε από παρθένο γυναίκα έτσι και θα βαπτισθεί από παρθένο άνδρα, η επιλογή του Ιορδάνη ποταμού όχι τυχαία μια που χύνεται στη Νεκρά θάλασσα, συμβολικά, προς τον πνευματικό θάνατο (την Νεκρά Θάλασσα) πορευόταν και ο άνθρωπος μετά το προπατορικό αμάρτημα αλλά με την βάπτιση Του, η πορεία ανακόπτεται!
Εντυπωσιακή η λεπτομέρεια στο Ευαγγέλιο που αναφέρει ότι μετά την είσοδο Του στον ποταμό «ευθύς ανέβη από του ύδατος» (Ματθ. 3, 16) σε αντίθεση με τις συνηθισμένες βαπτίσεις που καθυστερούσαν αφού γινόταν δημόσια εξομολόγηση των αμαρτιών του βαπτιζομένου. Στον Χριστό, όχι μόνο δεν υπήρχε τέτοια ανάγκη, η εξομολόγηση και άφεση αμαρτιών αλλά έχομε και την «επίσημη» αποκάλυψη της ταυτότητας Του.
“Συ ει ο υιός μου ο Αγαπητός”, πάλι εντυπωσιάζει η λεπτομέρεια, η επιλογή της λέξης Αγαπητός, το αγαπητό Του παιδί, προσφέρει για θυσία γνωρίζοντας καλά ότι στο Όρος των Ελαιών γεμάτος αγωνία θα Τον παρακαλούσε να Τον απαλλάξει από το μαρτύριο. Μέσα σε μια φράση όλη η θεολογία του Χριστιανισμού, η Αγάπη, αν ο Χριστιανισμός δεν είναι Αγάπη παύει να είναι Χριστιανισμός.
Και τα Θεοφάνεια (ο Θεός φάνηκε) ολοκληρώνονται με την εμφάνιση του Αγίου Πνεύματος «ωσεί περιστεράν»: όπως μετά τον κατακλυσμό, η περιστερά έφερε το καλό μήνυμα στην κιβωτό του Νώε για τη σωτηρία της ανθρωπότητας έτσι και τώρα αναγγέλλει στον κόσμο τη σωτηρία με την έλευση του Χριστού.
Χριστιανοί που επισκέπτονταν τους Αγίους Τόπους και βαπτίζονταν στον Ιορδάνη ποταμό προσέθεταν στο όνομα τους το προσωνύμιο “Χατζής” π.χ από Κωσταντίνος, Χατζηκωνσταντίνου, από Νικόλαος, Χατζηνικολάου, αραβικά Χάτζι λέγεται το προσκύνημα που κάνει κάποιος στον ιερό τόπο της θρησκείας του, αλλά πιθανά και την λέξη Χάτζι οι Άραβες την πήραν από την ελληνική λέξη άγιος (hagios) (hag-χατζ).
Στη Καθολική Εκκλησία το βάπτισμα δεν τελείται με κατάδυση σε νερό αλλά με επίχυση νερού στην κεφαλή του νηπίου, θεολογικά λάθος για εμάς, αφού η κατάδυση στο νερό 3 φορές συμβολίζει την τριήμερη Ταφή και Ανάσταση, με ολόκληρο το σώμα Του στο τάφο, άρα και στο νερό, η αμαρτία αίρεται με την Ανάσταση/Βάπτιση, ξαναγεννιέται στην Νέα Ζωή, για αυτό και τα ρουχαλάκια του μωρού είναι λευκά όπως το σάβανο του Κυρίου, στην ουσία ενδύεται τον Χριστό «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε».
Οι πρώτοι Χριστιανοί βαπτίζονταν ομαδικά στα Βαπτιστήρια, μεγάλα οκταγωνικά κτίρια εκτός του χώρου της Εκκλησίας (αφού δεν χώραγαν) τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου προς Κυριακή του Πάσχα, αρχίζοντας την «καινῆ ἐν Χριστῷ ζωῆ», καινή (=καινούργια, νέα), «διακαινίζομαι», έτσι έμεινε να λέγεται η εβδομάδα μετά το Πάσχα “Εβδομάδα της Διακαινησίμου».
Φωτο 2. Η Βάπτιση του Χριστού του Andrea Sansovino (1505) στην ανατολική πλευρά του πιο όμορφου σωζόμενου Βαπτιστηρίου, της Φλωρεντίας (φωτο 1).
Φωτο 4. Η πιο εμβληματική απεικόνιση των Θεοφανείων στο Ελληνικό σινεμά!, Ο άρρωστος πατέρας της Μανταλένας πεθαίνει κι εκείνη του ορκίζεται ότι θα κάνει τα πάντα να μην πεινάσουν τα 6 ορφανά αδέλφια της. Παρόλα αυτά, ο βαρκάρης θεωρείται ανδρική δουλειά, λίγοι την προτιμούν, μερικοί από ελεημοσύνη θέλουν να βοηθήσουν, εκείνη από υπερηφάνεια το αρνείται, τα χρέη της όμως τρέχουν.
Έτσι ο παπα-Φώτης (Παντελής Ζερβός), σκαρφίζεται ένα σχέδιο, για να αλλάξουν στάση οι συντοπίτες της. Στην τελετή των Θεοφανείων πετάει τον Σταυρό μπροστά της, την σπρώχνει στη θάλασσα και η Μανταλένα πιάνει τον Σταυρό, σπουδαίο πράγμα να τον πιάσει γυναίκα, θέλημα Θεού, την επομένη όλοι στριμώχνονται στη βάρκα της.
Το σενάριο έγραψε ο Γιώργος Ρούσσος βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα που έζησε νεαρός, στη γενέτειρά του, την Αντίπαρο, όπου και γυρίστηκε η ταινία! καλοκαίρι του 1960, η πρώτη μάλιστα ελληνική παραγωγή που γυρίστηκε εξ ολοκλήρου έξω από στούντιο, σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου. Ένα τζιπ που έστειλε ο Φ.Φίνος για τις ανάγκες των γυρισμάτων ήταν το πρώτο αυτοκίνητο που κυκλοφόρησε στην Αντίπαρο, πολλοί κάτοικοι έζησαν τη μαγεία του σινεμά, αφού συμμετείχαν ως κομπάρσοι, ενώ η ταινία έφθασε μέχρι τις Κάννες.
Το πιάνο του Μάνου Χατζιδάκι ήρθε με εμπορικό καΐκι από το Κερατσίνι στην Αντίπαρο για να μας χαρίσει με την ευφυΐα του δυό θεϊκές μπαλάντες. Στο νησί, η ηχογράφηση έγινε με την τότε μούσα του Χατζιδάκι, την Νάνα Μούσχουρη και την Αλίκη απλά να ανοιγοκλείνει το στόμα της. Όμως κατά την επιστροφή στην Αθήνα, η δαιμόνια Αλίκη πάτησε πόδι, ξαναμπήκαν στο στούντιο και τελικά τα τραγούδια πέρασαν στην αιωνιότητα με την δική της φωνή να μας τραγουδά εν πλώ μέσα στην βάρκα μαζί με τον πατέρα της (Λαυρέντης Διανέλλος ) «Θάλασσα πλατιά, σ’ αγαπώ γιατί μου μοιάζεις….» και με τον ερωτευμένο μαζί της Σπύρο Καλογήρου «Μέσα σ’ αυτή τη βάρκα, είμαι μοναχή, κι έχω συντροφιά μου κάτασπρο πουλί…..
Πατριάρχης Βαρθολομαίος στο ΒΗΜΑ: ” η απόρριψη των μέτρων προφύλαξης δεν προέρχεται από άγνοια αλλά από νέκρωση της αγάπης, η Καινή Διαθήκη διαβεβαιώνει ότι όποιος δεν αγαπά τον άνθρωπο δεν μπορεί να αγαπήσει και τον Θεό”
Kαλή, φωτισμένη χρονιά να έχομε!
via Δημήτρης Τριάντος
#φιλότιμο #philotimo
0 Σχόλια