[διά γυναικός πηγάζει τα κρείττω]…

[διά γυναικός πηγάζει τα κρείττω]

Για μένα αυτή είναι η φωτογραφία του 2021.

Η Μελέκ Ιπέκ αγκαλίαζει τις κόρες της,
μετά από 108 ημέρες φυλάκισης.

Τις κόρες της, που έβλεπαν τη μάνα τους να βασανίζεται δεμένη, γυμνή, να βιάζεται για 12 χρόνια, να απειλείται με καραμπίνα, να γίνεται παιχνίδι και αντικείμενο της πιο άγριας έμφυλης βίας.

Από τον πατέρα τους.

Τις κόρες της, που έιδαν τη μάνα τους – τραυματισμένη λίγο πριν δολοφονηθεί- να βρίσκει τη δύναμη και να μην επιτρέπει στον άντρα της να γίνει, εκτός από κακοποιητής της, και γυναικοκτόνος της. Να αντιστρέφει τους όρους του παιχνιδιού και να παίρνει το όπλο που απειλούσε να τη σκοτώσει, στρέφοντάς το προς τον βασανιστή της.

Τις κόρες της, που είδαν τη μάνα τους να καλεί την αστυνομία και να περιμένει καρτερικά να τη συλλάβει.

Τα κορίτσια αυτά για 108 ημέρες δεν την είχαν κοντά τους, αλλά την άκουγαν. Την άκουγαν από το στόμα του φεμινιστικού κινήματος, που απαίτησε την ελευθερία της και την κέρδισε.

Αν κάτι μόνο μπορεί να συγκριθεί με τον τρόπο που αγκαλιάζει η Μελέκ τις κόρες της, είναι ο τρόπος που οι φεμινιστικές φωνές παγκοσμίως αγκάλιασαν τη Μελέκ.

Και την ανέδειξαν σε αυτό που είναι:

Σύμβολο της ελπίδας

via Vasilis Nanouris

#philotimo #φιλότιμο

Πηγή