Είχα πάθος με τον συγγραφέα…

Είχα πάθος με τον συγγραφέα
Μενέλαο Λουντέμη. Μια μέρα,
ένας συμφοιτητής μου στη

Σχολή Καλών Τεχνών μού είπε:
– Απέναντι από τη σχολή μας
θα μιλήσει ο Λουντέμης.
Είναι οικογενειακός φίλος
και με έχει καλέσει.

Θέλεις να έρθεις να τον γνωρίσεις;
Φτάνουμε στο ξενοδοχείο Ακροπόλ
και μου λέει ο συμφοιτητής:
– Περίμενε εδώ, να πάω μέσα
να βρω τον Λουντέμη.
Έκοβα βόλτες περήφανη
που θα συναντούσα
τον αγαπημένο μου συγγραφέα.

Κάποια στιγμή,
περνάει ένας κύριος και λέει:
– Τι κάνει το κορίτσι εδώ;
Γυρνάω εγώ με ύφος:
– Περιμένω τον κύριο Λουντέμη
– Ελάτε μαζί μου.

Σας περιμένει ο κύριος Λουντέμης.
Τον ακολουθώ κορδωμένη,
μπαίνω σε μια αίθουσα όπου
κάθονταν όλοι οι διανοούμενοι.
Μου τους σύστησε έναν – έναν,
αλλά ούτε που τους ήξερα
και τον ρώτησα:
– Ο κύριος Λουντέμης πού είναι;
– Εγώ είμαι ο Λουντέμης.
Θέλεις να ζωγραφίσεις
το εξώφυλλο του βιβλίου μου
”Κραυγή στα Πέρατα”;

Τρελάθηκα!
Μου εξήγησε πως ήθελε
να φτιαχτεί ένα συρματόπλεγμα
ως πλαίσιο στο εξώφυλλο.
– Να βάλουμε κι ένα χέρι
μ’ ένα κόκκινο τριαντάφυλλο,
για να έχει και λίγο χρώμα;
τον ρώτησα.
– Ναι. Μέχρι τις 7 αύριο το πρωί,
πρέπει να το έχω.

Όλη τη νύχτα ζωγράφιζα. Το πρωί
έδωσα στον Λουντέμη το σχέδιο.
Του άρεσε πολύ, με ευχαρίστησε,
κι έκανε να μου δώσει
ένα μεγάλο χρηματικό ποσό.

– Δε θέλω τα λεφτά,
του είπα ενώ δεν είχα ούτε
το εισιτήριο για να γυρίσω σπίτι.
Να γράψετε όμως το όνομά μου.
Το έγραψε.

Σχέδιο: Δεσποινίς Ρίκα Διαλυνά.
Το βιβλίο αυτό,
και τα καλλιστεία στη συνέχεια,
έγιναν παγκόσμιο θέμα.
Βρισκόμουν στην Αθήνα,
στο σπίτι μιας θείας μου,
όπου είχε έρθει
ένας οικογενειακός τους φίλος
και βγάλαμε μαζί μια φωτογραφία.

– Εσύ πρέπει να πας στα καλλιστεία,
μου είπε.
Έστειλε τη φωτογραφία
στην εφημερίδα ”Απογευματινή”.
Κέρδισα τον τίτλο
της Σταρ Ελλάς 1954.
Με ειδοποιούν πως θέλει να με δει
ο Μπότσης, εκδότης της εφημερίδας.
Πάω με τους γονείς μου στο σπίτι τού
Διονυσίου (Σάκη) και της Έλλης Μπότση
όπου μου αναγγέλλουν,
ότι μου απαγορευόταν
να ταξιδέψω στην Αμερική
για το διαγωνισμό της Μις Υφήλιος,
επειδή ήμουν τάχα αριστερή,
διότι είχα συνεργαστεί
με έναν κομμουνιστή καλλιτέχνη.

Ήταν η περίοδος του Μακαρθισμού
και όποιος είχε οποιαδήποτε σχέση
με την αριστερά, του απαγορευόταν
η είσοδος στην Αμερική.
Έστειλαν μια άλλη κοπέλα στη θέση μου,
μόνο που άρχισε διεθνής διαμαρτυρία.
Οι εφημερίδες έγραφαν:
”Ολόκληρη Αμερική
και φοβάται ένα κοριτσόπουλο!”
Και μια νύχτα,
στις 4 τα χαράματα,
μου χτυπάνε την πόρτα
οι δημοσιογράφοι,
δεν υπήρχαν τηλέφωνα τότε,
και μου λένε:

– Φεύγεις για την Αμερική!
Έδωσε την άδεια ο Ντάλας,
ο υπουργός των Εξωτερικών των Η.Π.Α,
για να πας τελικά!
Πήγα, και κέρδισα την 5η θέση.
Ήμουν 19 ετών.
~Ρίκα Διαλυνά

via Πρόσωπα Απόσπασμα από συνέντευξη
στον Αντώνη Μποσκοίτη.

#φιλότιμο #philotimo

Πηγή