Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΑΖΟΥ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ
Σε ένα μικρό χωριό μια παρέα ανθρώπων διασκέδαζε με έναν άνθρωπο γνωστό ως «ο ανόητος του χωριού», έναν φτωχό χριστιανό που ζούσε κάνοντας μικρές δουλειές και ζητιανεύει.
Κάθε μέρα αυτοί οι άνθρωποι συναντούσαν τον “ηλίθιο” στο μπαρ διασκέδαζαν δίνοντάς του την επιλογή να διαλέξει ανάμεσα σε δύο νομίσματα του 1 και 2 ευρώ και ένα χαρτονόμισμα των 5 ευρώ και πάντα επέλεγε τα δύο νομίσματα αντί για το χαρτονομισμα, αυτό είναι άχρηστο ι να λέει , και να γελάνε…
Μια μέρα, ένας κύριος που παρακολουθούσε την ομάδα να διασκεδάζει πίσω από τον φτωχό, τον πήρε μακριά και του επεσήμανε ότι τα κέρματα μαζί άξιζαν λιγότερο από το χαρτονόμισμα , σε αυτό το σημείο ο “ανόητος” απάντησε, “Ξέρω πολύ καλά, δεν είμαι τόσο ηλίθιος. Το χαρτονόμισμα αξίζει δύο ευρώ παραπάνω, αλλά τη μέρα που θα το επιλέξω, το παιχνίδι θα τελειώσει και δεν θα “κερδίζω” πλέον τα 3 ευρώ την ημέρα. ”
Έτσι τελειώνει αυτή η ιστορία αλλά όχι πριν βγάλουμε κάποια συμπεράσματα:
1) Αυτοί που μοιάζουν χαζοί , δεν είναι πάντα έτσι·
2) Αυτοί που υποθέτουν ότι είναι πιο έξυπνοι είναι συχνά οι ”χαζοί”της κατάστασης·
3) Μια ανυπολόγιστη φιλοδοξία μπορεί να καταλήξει να αποκόψει μια ασφαλή πηγή εισοδήματος.
Αλλά το πιο ενδιαφέρον συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε από αυτή την ιστορία είναι ότι αυτό που έχει σημασία δεν είναι τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα, αλλά τι πιστεύεις εσύ για τον εαυτό σου.
Γιατί, φαίνεται, ο πραγματικά ευφυής άνθρωπος δεν είναι αυτός που φαίνεται, αλλά αυτός που δεν το δείχνει.
0 Σχόλια