Τυχαία μπήκα στο google και βλέπω πως σήμερα είναι η «Ημέρα της Γης». Μάλιστα. Ε, λοιπόν, ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω αυτό με τις «Ημέρες». Έχουμε αλλάξει τα φώτα στον πλανήτη και κηρύττουμε μια «Ημέρα της Γης». Έχουμε «Ημέρα για το Παιδί», «Ημέρα της Γυναίκας», «Ημέρα των Δικαιωμάτων», «Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο», «Ημέρα για το Βιβλίο», «Ημέρα της Εκπαίδευσης», «Ημέρα των Προσφύγων», «Ημέρα Χωρίς Τσιγάρο».
Ξέρεις τι μου θυμίζει αυτό; Τις οδούς στους δρόμους. Δίνουμε στις οδούς ονόματα ένδοξα και τιμημένα – και θεωρούμε πως με αυτόν τον τρόπο ξεπληρώνουμε το χρέος μας. «Οδός ομόνοιας». «Οδός ελευθερίας». Ακόμα χειρότερα: μου θυμίζει κάποια μετά θάνατον μνημεία: Ζει ένας ποιητής ή ένας καλλιτέχνης μέσα στη φτώχεια και την περιφρόνηση· πεθαίνει μόνος και εγκαταλελειμμένος· τον ανακαλύπτουμε μετά θάνατον και του στήνουμε μια προτομή. Ή πουλάμε σε αστρονομικές τιμές τους πίνακές του στις δημοπρασίες. Ξεπαστρεύουμε λαούς και μειονότητες με τις πολιτικές μας κι έπειτα γινόμαστε φιλάνθρωποι.
Στα τσακίδια με την υποκρισία, αυτό λέω. Όλα μια εθιμοτυπική μάσκα. Φτιάχνουμε «παγκόσμιες μέρες» για οτιδήποτε θεωρούμε εύθραυστο και ευάλωτο και του αλλάζουμε έπειτα τα φώτα με θετική τη συνείδησή μας. Αν δεν τηρείς μια στάση στη διάρκεια της ζωής σου, τι να σου κάνει μια παγκόσμια μέρα.
Ίσως ακούγομαι υπερβολικά κυνικός. Ίσως. Ίσως ξύπνησα από την κακή πλευρά του κρεβατιού. Συμβαίνει, αναγνώστη.
Υπάρχει και «παγκόσμια ημέρα της σοκολάτας». Μα την αλήθεια: αυτή τη βρίσκω λογικότερη! Θα υποστήριζα με ενθουσιασμό να φτιάχνονται προτομές σοκολατένιες και πίνακες από σοκολατένια κάδρα – και να τους αγοράζουμε ίσα για να τους ΦΑΜΕ και να τους ευχαριστηθούμε με την ψυχή μας. Και να στήναμε τις προτομές στους δρόμους και να λέγαμε «φάτε – πριν τις φαν τα περιστέρια».
Και πόσο θα γούσταρα να κατοικώ σε μια οδό που λέγεται «Οδός Μαύρης Σοκολάτας!»
***********
#chocolatedayftw #fonikokouneli
0 Σχόλια