Metallica – Master Of Puppets [Full Album]

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, εν έτει 1986, οι Metallica κυκλοφορούσαν το “Master of Puppets”. Ένας πολύ σημαντικός δίσκος, για τους εξής λόγους:

1 – Ας ξεκινήσουμε με το περίφημο εξώφυλλο και τη θεματική του. Μια σειρά από πανομοιότυπους τάφους σ’ ένα αχανές πεδίο, ένα στρατιωτικό κράνος και μια στρατιωτική αλυσίδα… κι εκείνα τα πελώρια αόρατα χέρια που κινούν τα νήματα και δεσπόζουν σαν μια ουράνια απειλή. Πόσα εξώφυλλα δίσκων έχουν αποτυπώσει τόσο εμβληματικά τη φρίκη του πολέμου – και τη μετατροπή του ανθρώπου σε απλή μαριονέτα;

2 – Η μετατροπή του ανθρώπου σε γρανάζι, κατάλληλα λαδωμένο ώστε να εξυπηρετήσει τους σκοπούς μιας αχαλίνωτης μηχανής συμφερόντων. Μια μηχανή που θα τον πάρει στο στόμα της, θα τον μασήσει και θα τον ξεράσει όταν δεν τον έχει πια ανάγκη. Αυτό είναι το θέμα που βλέπουμε ν’ αναπαράγουν τραγούδια όπως το ομότιτλο, το “Battery”, το “Leper Messiah” – και φυσικά το “Disposable Heroes”.

Ο πόλεμος είναι απλά ένα μέρος μια ευρύτερης κατάστασης. Μιας κατάστασης που εμπεριέχει την εκμετάλλευση των ανθρώπινων αναγκών προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων. Ακόμα και ο θυμός, ακόμα και η οργή του κόσμου… γίνονται βορά προς όφελος αυτών των συμφερόντων. Γίνονται ενέργεια προκειμένου να οπλιστεί η μηχανή. “I’m your source of self-destruction”.

Η μηχανή δεν τρέφεται μόνο από τα αρνητικά συναισθήματα. Ακόμα και η ελπίδα και η αναζήτηση μιας πίστης… κι αυτά γίνονται τροφή της ίδιας μηχανής.

3 – Για το μουσικό σκέλος του δίσκου δεν νομίζω πως χρειάζεται να γράψω πολλά. Αν υπάρχουν πέντε δίσκοι που όρισαν τη metal μουσική κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80, το “Master of Puppets” είναι ένας από αυτούς.

Το απίθανο με τον συγκεκριμένο δίσκο είναι το εξής: ναι μεν είναι σκληρός και επιθετικός κατά το μεγαλύτερο μέρος του – μα τον χαρακτηρίζουν επίσης στιγμές μιας ιδιαίτερης μελαγχολικής ενατένισης και μιας σπάνιας μελωδικής εσωστρέφειας. Ας θυμηθούμε το χαρακτηριστικό πέρασμα του “Master of Puppets”, τη λυρική εισαγωγή του “Battery”, τη βαθύτατη εκείνη γέφυρα στο ορχηστρικό “Orion”… και φυσικά το “Welcome Home (Sanitarium)”.

Ειδικά το “Welcome Home (Sanitarium)” αξίζει ιδιαίτερη μνεία, όντας η στιγμή του δίσκου που αφήνει να ξεπροβάλλει, για πρώτη και μοναδική φορά, η φωνή του ανθρώπου που καταπιέζεται σε όλο το υπόλοιπο άλμπουμ. Είναι ο νέος που ξεσπά φωνάζοντας: «ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΗΣΥΧΟ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ» – αποζητώντας να ξεφύγει από τ’ αρπακτικά χέρια όλων εκείνων που επιδιώκουν να τον εκμεταλλευτούν… και να κρυφτεί στο μικρό του καταφύγιο.

Ας ελπίσουμε πως οι νέοι άνθρωποι του κόσμου δεν θα σταματήσουν ποτέ να ψάχνονται και ν’ ακούν αυτές τις μουσικές. Για να έχουμε λιγότερα puppets και λιγότερους masters στον κόσμο μας.

~ Το φονικό κουνέλι, Μάρτιος 22

Η Φωλιά του Κουνελιού #fonikokouneli #metallica

Πηγή